به نقل از «خبرگزاری میزان»

متن کامل دعای جوشن کبیر همراه با معنی

تاریخ انتشار: ۲۴ خرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۶۶۸۸۶۴

خبرگزاری میزان- در بعضی از روایات وارد شده است که دعای جوشن کبیر را در هر یک از این سه شب بخوانند و کافی است و هر فصلی مشتمل بر ده اسم الهی است به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، در بعضی از روایات آمده است که دعای جوشن کبیر را در هر یک از این سه شب بخوانند و کافی است و هر فصلی مشتمل بر ده اسم الهی است و در آخر هر فصل باید گفت: سُبْحَانَکَ یَا لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنَا مِنَ النَّارِ یَا رَبِّ و در بلد الامین است که در اول هر فصل بِسْمِ اللَّهِ بگوید و در آخرش سُبْحَانَکَ یَا لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ خَلِّصْنَا مِنَ النَّارِ یَا رَبِّ یَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الْإِکْرَامِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ و آن دعا این است‏:
متن جوشن کبیر
بِسم اللهِ الرَحمنِ الرَحیم

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‏اش همیشگی است

(۱) اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ یا اَللّهُ یا رَحْمنُ یا رَحیمُ یا کَریمُ یا مُقیمُ یا عَظیمُ یا قَدیمُ یا عَلیمُ یا حَلیمُ یا حَکیمُ سُبْحانَکَ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ یا رَبِّ

(۱) خدایا از تو خواستارم به نامت،‌ای خدا،‌ای بخشنده،‌ای مهربان،‌ای گرامی،‌ای پایدار،‌ای بزرگ،‌ای دیرینه‏‌ای دانا،‌ای شکیفا،‌ای فرزانه، منزّهی تو‌ای که معبودی جز تو نیست، فریاد رس فریاد رس، ما را از آتش برهان‏‌ای پروردگار من.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

(۲) یا سَیِّدَ السّاداتِ، یا مُجیبَ الدَّعَواتِ یا رافِعَ الدَّرَجاتِ یا وَلِیَّ الْحَسَناتِ یا غافِرَ الْخَطیئاَّتِ یا مُعْطِیَ الْمَسْئَلاتِ یا قابِلَ التَّوْباتِ یا سامِعَ الاْصْواتِ یا عالِمَ الْخَفِیّاتِ یا دافِعَ الْبَلِیّاتِ

(۲)‌ای سرور سروران،‌ای برآورنده دعاها،‌ای بلندی‏بخش جایگاهها، ای‏ سرچشمه نیکیها،‌ای درگذرنده از خطاها،‌ای عطابخش خواسته‏ها،‌ای پذیرنده توبه‏ها،‌ای شنونده‏ نداها،‌ای دانای رازها،‌ای دور کننده بلا‌ها

(۳) یا خَیْرَالْغافِرینَ یا خَیْرَ الْفاتِحینَ یا خَیْرَ النّاصِرینَ یا خَیْرَ الْحاکِمینَ یا خَیْرَ الرّازِقینَ یا خَیْرَ الْوارِثینَ یا خَیْرَ الْحامِدینَ یا خَیْرَ الذّاکِرینَ یا خَیْرَ الْمُنْزِلینَ یا خَیْرَ الْمُحْسِنینَ

(۳)‌ای بهترین آمرزگاران،‌ای بهترین گشایشگران‏‌ای بهترین یاوران،‌ای بهترین داوران،‌ای بهترین روزی دهان،‌ای بهترین وارثان،‌ای بهترین ستایشگران‏‌ای بهترین یادآوران،‌ای بهترین عطابخشان،‌ای بهترین نیکوکاران،

(۴) یَا مَنْ لَهُ الْعِزَّةُ وَ الْجَمَالُ یَا مَنْ لَهُ الْقُدْرَةُ وَ الْکَمَالُ یَا مَنْ لَهُ الْمُلْکُ وَ الْجَلالُ یَا مَنْ هُوَ الْکَبِیرُ الْمُتَعَالِ یَا مُنْشِئَ السَّحَابِ الثِّقَالِ یَا مَنْ هُوَ شَدِیدُ الْمِحَالِ یَا مَنْ هُوَ سَرِیعُ الْحِسَابِ یَا مَنْ هُوَ شَدِیدُ الْعِقَابِ یَا مَنْ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ یَا مَنْ عِنْدَهُ أَمُّ الْکِتَابِ

(۴)‌ای آن‏که شکوه و زیبایی تن‌ها از آن اوست‏‌ای آن‏که توانایی و برازندگی تن‌ها از آن اوست،‌ای آن‏که فرمانروایی و شوکت تن‌ها از آن اوست،‌ای آنکه اوست بزرگ و برتر، ای‏ پدیدآورنده ابرهای پرباران،‌ای آن‏که نیرومند، و پرتوان است،‌ای آن‏که حسابرسی چالاک است،‌ای آن‏که‏ کیفرش سخت و شدید است،‌ای آن‏که پاداش نیک تن‌ها نزد اوست،‌ای آن‏که دفرت هستی پیش روی اوست

(۵) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ یَا دَیَّانُ یَا بُرْهَانُ یَا سُلْطَانُ یَا رِضْوَانُ یَا غُفْرَانُ یَا سُبْحَانُ یَا مُسْتَعَانُ یَا ذَا الْمَنِّ وَ الْبَیَانِ

(۵) خدایا! از تو خواستارم به نامت‌ای پرمهر،‌ای بخشایشگر،‌ای جزادهنده،‌ای روشنی خرد،‌ای فرمانروا، ای‏ خشنودی،‌ای آمرزش،‌ای پاک،‌ای پشتوانه،‌ای صاحب نعمت و بیان

(۶) یَا مَنْ تَوَاضَعَ کُلُّ شَیْ‏ءٍ لِعَظَمَتِهِ یَا مَنِ اسْتَسْلَمَ کُلُّ شَیْ‏ءٍ لِقُدْرَتِهِ یَا مَنْ ذَلَّ کُلُّ شَیْ‏ءٍ لِعِزَّتِهِ یَا مَنْ خَضَعَ کُلُّ شَیْ‏ءٍ لِهَیْبَتِهِ یَا مَنِ انْقَادَ کُلُّ شَیْ‏ءٍ مِنْ خَشْیَتِهِ یَا مَنْ تَشَقَّقَتِ الْجِبَالُ مِنْ مَخَافَتِهِ یَا مَنْ قَامَتِ السَّمَاوَاتُ بِأَمْرِهِ یَا مَنِ اسْتَقَرَّتِ الْأَرَضُونَ بِإِذْنِهِ یَا مَنْ یُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ یَا مَنْ لا یَعْتَدِی عَلَی أَهْلِ مَمْلَکَتِهِ

(۶)‌ای آن‏که همه در برابر عظمتش فروتن،‌ای آن‏که همه در برابر قدرتش تسلیم،‌ای آن‏که همه در برابر عزّتش خوار،‌ای آن‏که همه در برابر هیبتش هراسان،‌ای آن‏که همه از ترسش فرمانبردار،‌ای آن‏که کوه‌ها از بیمش شکافته،‌ای آن‏که آسمان‌ها به امرش بر پا،‌ای آن‏که زمین‌ها به اجازه‏اش‏ بر جا،‌ای آن‏که رعد به ستایشش تسبیح‏گو است،‌ای آن‏که بر اهل مملکتش ستم نمی‏کند

(۷) یَا غَافِرَ الْخَطَایَا یَا کَاشِفَ الْبَلایَا یَا مُنْتَهَی الرَّجَایَا یَا مُجْزِلَ الْعَطَایَا یَا وَاهِبَ الْهَدَایَا یَا رَازِقَ الْبَرَایَا یَا قَاضِیَ الْمَنَایَا یَا سَامِعَ الشَّکَایَا یَا بَاعِثَ الْبَرَایَا یَا مُطْلِقَ الْأُسَارَی

(۷)‌ای درگذرنده‏ از خطاها،‌ای برطرف کننده بلاها،‌ای اوج امیدواریها،‌ای بسیاردهنده عطاها،‌ای بخشنده هدایا،‌ای روزی‏رسان آفریده‏ها،‌ای برآورنده آرزوها،‌ای شنوای گلایه‏ها،‌ای برانگیزنده بندگان،‌ای بندگشای دربندان

(۸) یَا ذَا الْحَمْدِ وَ الثَّنَاءِ یَا ذَا الْفَخْرِ وَ الْبَهَاءِ یَا ذَا الْمَجْدِ وَ السَّنَاءِ یَا ذَا الْعَهْدِ وَ الْوَفَاءِ یَا ذَا الْعَفْوِ وَ الرِّضَاءِ یَا ذَا الْمَنِّ وَ الْعَطَاءِ یَا ذَا الْفَصْلِ وَ الْقَضَاءِ یَا ذَا الْعِزِّ وَ الْبَقَاءِ یَا ذَا الْجُودِ وَ السَّخَاءِ یَا ذَا الْآلاءِ وَ النَّعْمَاءِ

(۸)‌ای صاحب سپاس و ستایش،‌ای صاحب فخر و زیبایی،‌ای صاحب بزرگواری و والایی،‌ای صاحب پیمان و وفا،‌ای صاحب گذشت و رضا،‌ای صاحب بخشش و عطاء،‌ای صاحب دادرسی و داوری،‌ای صاحب عزّت‏ و بقا،‌ای صاحب کرم و بخشش،‌ای صاحب عطا‌ها و نعمت‌ها

(۹) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مَانِعُ یَا دَافِعُ یَا رَافِعُ یَا صَانِعُ یَا نَافِعُ یَا سَامِعُ یَا جَامِعُ یَا شَافِعُ یَا وَاسِعُ یَا مُوسِعُ

(۹) خدایا از تو خواستارم به نامت‏‌ای بازدارنده،‌ای دور کننده،‌ای بردارنده،‌ای سازنده،‌ای سودبخش،‌ای شنوا،‌ای گرد آوردنده،‌ای یاریگر،‌ای مهرگستر، ای‏ وسعت‏بخش

(۱۰) یَا صَانِعَ کُلِّ مَصْنُوعٍ یَا خَالِقَ کُلِّ مَخْلُوقٍ یَا رَازِقَ کُلِّ مَرْزُوقٍ یَا مَالِکَ کُلِّ مَمْلُوکٍ یَا کَاشِفَ کُلِّ مَکْرُوبٍ یَا فَارِجَ کُلِّ مَهْمُومٍ یَا رَاحِمَ کُلِّ مَرْحُومٍ یَا نَاصِرَ کُلِّ مَخْذُولٍ یَا سَاتِرَ کُلِّ مَعْیُوبٍ یَا مَلْجَأَ کُلِّ مَطْرُودٍ

(۱۰)‌ای سازنده هر ساخته،‌ای آفریننده هر آفریده،‌ای روزی‏بخش هر روزی‏خوار،‌ای دارای هر دارایی،‌ای غمگسار هر غمزده،‌ای فرج‏بخش هر اندوهگین،‌ای مهرورز بر هر مهرجو‌ای یاور هر بی‏یاور،‌ای پرده‏پوش هر کاستی،‌ای پناه هر رانده.

(۱۱) یَا عُدَّتِی عِنْدَ شِدَّتِی یَا رَجَائِی عِنْدَ مُصِیبَتِی یَا مُونِسِی عِنْدَ وَحْشَتِی یَا صَاحِبِی عِنْدَ غُرْبَتِی یَا وَلِیِّی عِنْدَ نِعْمَتِی یَا غِیَاثِی عِنْدَ کُرْبَتِی یَا دَلِیلِی عِنْدَ حَیْرَتِی یَا غَنَائِی عِنْدَ افْتِقَارِی یَا مَلْجَئِی عِنْدَ ضْطِرَارِی یَا مُعِینِی عِنْدَ مَفْزَعِی

(۱۱)‌ای توشه‏ام در سختی،‌ای امیدم در ناگواری،‌ای همدم در وحشت،‌ای همرهم در غربت‏‌ای سرپرستم در نعمت،‌ای فریادرسم در گرفتاری،‌ای رهنمایم در سرگردانی،‌ای توانگری‏ام در تنگدستی‏‌ای پناهم در دماندگی،‌ای مددرسانم در پریشانی

(۱۲) یَا عَلامَ الْغُیُوبِ یَا غَفَّارَ الذُّنُوبِ یَا سَتَّارَ الْعُیُوبِ یَا کَاشِفَ الْکُرُوبِ یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ یَا طَبِیبَ الْقُلُوبِ یَا مُنَوِّرَ الْقُلُوبِ یَا أَنِیسَ الْقُلُوبِ یَا مُفَرِّجَ الْهُمُومِ یَا مُنَفِّسَ الْغُمُومِ

(۱۲)‌ای دانای نهانها،‌ای آمرزنده‏ گناهان،‌ای پرده‏پوش عیبها،‌ای غمگسار غمها،‌ای دگرگون‏ساز دلها،‌ای پزشک‏ قلبها،‌ای روشنی‏بخش دلها،‌ای همدم جانها،‌ای گره گشای اندوهها،‌ای گشایشگر دلتنگی‌ها

(۱۳) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا جَلِیلُ یَا جَمِیلُ یَا وَکِیلُ یَا کَفِیلُ یَا دَلِیلُ یَا قَبِیلُ یَا مُدِیلُ یَا مُنِیلُ یَا مُقِیلُ یَا مُحِیلُ

(۱۳) خدایا! از تو درخواست می‏کنم به نامت‌ای والا،‌ای زیبا،‌ای کارگشا،‌ای سرپرست،‌ای راهنما، ای‏ پذیرا،‌ای گرداننده،‌ای عطابخش،‌ای درگذرنده،‌ای حال گردان

(۱۴) یَا دَلِیلَ الْمُتَحَیِّرِینَ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ یَا صَرِیخَ الْمُسْتَصْرِخِینَ یَا جَارَ الْمُسْتَجِیرِینَ یَا أَمَانَ الْخَائِفِینَ یَا عَوْنَ الْمُؤْمِنِینَ یَا رَاحِمَ الْمَسَاکِینِ یَا مَلْجَأَ الْعَاصِینَ یَا غَافِرَ الْمُذْنِبِینَ یَا مُجِیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّینَ

(۱۴)‌ای رهنمای رهجویان،‌ای مددرس‏ مددجویان،‌ای فریادرس فریادکنان،‌ای پناه پناهندگان،‌ای ایمنی‏بخش هراسندگان،‌ای یاور مؤمنان،‌ای مهرورز بر خاک نشستگان،‌ای پناه عصیانگران،‌ای آمرزنده گنهگاران،‌ای اجابت‏کننده دعای‏ بیچارگان.

(۱۵) یَا ذَا الْجُودِ وَ الْإِحْسَانِ یَا ذَا الْفَضْلِ وَ الامْتِنَانِ یَا ذَا الْأَمْنِ وَ الْأَمَانِ یَا ذَا الْقُدْسِ وَ السُّبْحَانِ یَا ذَا الْحِکْمَةِ وَ الْبَیَانِ یَا ذَا الرَّحْمَةِ وَ الرِّضْوَانِ یَا ذَا الْحُجَّةِ وَ الْبُرْهَانِ یَا ذَا الْعَظَمَةِ وَ السُّلْطَانِ یَا ذَا الرَّأْفَةِ وَ الْمُسْتَعَانِ یَا ذَا الْعَفْوِ وَ الْغُفْرَانِ

(۱۵)‌ای صاحب جود و نیکی،‌ای صاحب بخش و عطا،‌ای صاحب امن و امان،‌ای صاحب قدس و پاکی،‌ای صاحب حکمت و بیان،‌ای صاحب رحمت و رضوان‌ای صاحب حجّت و برهان،‌ای صاحب عظمت و سلطان،‌ای صاحب مهر و‌ای پشتیبان،‌ای صاحب‏ گذشت و غفران

(۱۶) یَا مَنْ هُوَ رَبُّ کُلِّ شَیْ‏ءٍ یَا مَنْ هُوَ إِلَهُ کُلِّ شَیْ‏ءٍ یَا مَنْ هُوَ خَالِقُ کُلِّ شَیْ‏ءٍ یَا مَنْ هُوَ صَانِعُ کُلِّ شَیْ‏ءٍ یَا مَنْ هُوَ قَبْلَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ یَا مَنْ هُوَ بَعْدَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ یَا مَنْ هُوَ فَوْقَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ یَا مَنْ هُوَ عَالِمٌ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ یَا مَنْ هُوَ قَادِرٌ عَلَی کُلِّ شَیْ‏ءٍ یَا مَنْ هُوَ یَبْقَی وَ یَفْنَی کُلُّ شَیْ‏ءٍ

(۱۶)‌ای آن‏که پروردگار همه اوست،‌ای آن‏که معبود همه، اوست،‌ای آن‏که آفریننده همه، اوست‏‌ای آن‏که سازنده همه، اوست،‌ای آن‏که پیش از همه بود،‌ای آن‏که بعد از همه هست،‌ای آن‏که از هر چیز برتر است،‌ای آن‏که به همه‏چیز داناست،‌ای آن‏که بر هر چیز توانا است،‌ای آن‏که او همیشگی است و همه‏چیز رفتنی است.

(۱۷) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُؤْمِنُ یَا مُهَیْمِنُ یَا مُکَوِّنُ یَا مُلَقِّنُ یَا مُبَیِّنُ یَا مُهَوِّنُ یَا مُمَکِّنُ یَا مُزَیِّنُ یَا مُعْلِنُ یَا مُقَسِّمُ

(۱۷) خدایا! از تو می‏خواهم به نامت‌ای ایمنی‏بخش،‌ای چیره بر همه،‌ای هستی‏آفرین،‌ای دلبر، ای‏ خردربا،‌ای سادگی‏بخش،‌ای توان‏ده،‌ای زینت‏بخش،‌ای نمایانگر،‌ای پخش‏کن.

(۱۸) یَا مَنْ هُوَ فِی مُلْکِهِ مُقِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی سُلْطَانِهِ قَدِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی جَلالِهِ عَظِیمٌ یَا مَنْ هُوَ عَلَی عِبَادِهِ رَحِیمٌ یَا مَنْ هُوَ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عَلِیمٌ یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ عَصَاهُ حَلِیمٌ یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ رَجَاهُ کَرِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی صُنْعِهِ حَکِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی حِکْمَتِهِ لَطِیفٌ یَا مَنْ هُوَ فِی لُطْفِهِ قَدِیمٌ

(۱۸)‌ای آن‏که در فرمانروایی‏اش پابرجاست‏‌ای آن‏که در پادشاهی‏اش دیرینه است،‌ای آن‏که در شکوهش بزرگ است،‌ای آن‏که بر بندگانش مهربان است، ای‏‌ای آن‏که به هرچیز داناست،‌ای آن‏که بر نافرمانان بردبار است،‌ای آن‏که بر امیدواران اکرام ورزد،‌ای آن‏که در آفرینش حکمت نماید،‌ای آن‏که در حکمتش مهر ورزد،‌ای آن‏که در مهرش دیرینه است.

(۱۹) یَا مَنْ لا یُرْجَی إِلا فَضْلُهُ یَا مَنْ لا یُسْأَلُ إِلا عَفْوُهُ یَا مَنْ لا یُنْظَرُ إِلا بِرُّهُ یَا مَنْ لا یُخَافُ إِلا عَدْلُهُ یَا مَنْ لا یَدُومُ إِلا مُلْکُهُ یَا مَنْ لا سُلْطَانَ إِلا سُلْطَانُهُ یَا مَنْ وَسِعَتْ کُلَّ شَیْ‏ءٍ رَحْمَتُهُ یَا مَنْ سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبَهُ یَا مَنْ أَحَاطَ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عِلْمُهُ یَا مَنْ لَیْسَ أَحَدٌ مِثْلَهُ

(۱۹)‌ای آن‏که جز به فضلش امید نیست،‌ای آن‏که جز عفوش خواهش نشود،‌ای آن‏که جز به نیکی‏اش چشم ندوزند،‌ای آن‏که جز از دادش‏ نهراسند،‌ای آن‏که پایدار نماند جز فرمانروایی‏اش،‌ای آن‏که جز سلطنتش سلطنتی نیست،‌ای آن‏که رحمتش همه‏ را فرا گرفته،‌ای آن‏که رحمتش بر خشمش پیشی گرفته،‌ای آن‏که دانشش همه را فرو گرفته،‌ای آن‏ که هیچکس همانندش نیست.

(۲۰) یَا فَارِجَ الْهَمِّ یَا کَاشِفَ الْغَمِّ یَا غَافِرَ الذَّنْبِ یَا قَابِلَ التَّوْبِ یَاخَالِقَ الْخَلْقِ یَا صَادِقَ الْوَعْدِ یَا مُوفِیَ الْعَهْدِ یَا عَالِمَ السِّرِّ یَا فَالِقَ الْحَبِّ یَا رَازِقَ الْأَنَامِ

(۲۰)‌ای گشاینده اندوه،‌ای برطرف کننده غم،‌ای آمرزنده گناه،‌ای پذیرنده توبه،‌ای آفریننده آفریدگان،‌ای راست وعده،‌ای وفادار به پیمان،‌ای دانای راز نهان،‌ای شکافنده دانه،‌ای روزی‏ دهنده بندگان.

(۲۱) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا عَلِیُّ یَا وَفِیُّ یَا غَنِیُّ یَا مَلِیُّ یَا حَفِیُّ یَا رَضِیُّ یَا زَکِیُّ یَا بَدِیُّ یَا قَوِیُّ یَا وَلِیُّ

(۲۱) خدایا! از تو خواستارم به نامت‌ای والا،‌ای وفادار،‌ای توانگر،‌ای امان‏ده،‌ای پرمهر، ای‏ خشنود،‌ای پاک،‌ای نمایان،‌ای پرتوان،‌ای فیض‏بخش.

(۲۲) یَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِیلَ یَا مَنْ سَتَرَ الْقَبِیحَ یَا مَنْ لَمْ یُؤَاخِذْ بِالْجَرِیرَةِ یَا مَنْ لَمْ یَهْتِکِ السِّتْرَ یَا عَظِیمَ الْعَفْوِ یَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ یَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ یَا بَاسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَةِ یَا صَاحِبَ کُلِّ نَجْوَی یَا مُنْتَهَی کُلِّ شَکْوَی

(۲۲)‌ای آن‏که زیبایی را پدیدار نمودی،‌ای آن‏که زشتی را پوشاندی‏‌ای آن‏که بر گناه سرزنش نکردی،‌ای آن‏که پرده‏دری ننمودی،‌ای که گذشتت بزرگ،‌ای که نیکو درگذری، ای‏ آمرزگانیت فراگیر،‌ای دستت به مهر گشوده،‌ای شنوای هر نجوی،‌ای سرانجام هر گلایه‏

(۲۳) یَا ذَا النِّعْمَةِ السَّابِغَةِ یَا ذَا الرَّحْمَةِ الْوَاسِعَةِ یَا ذَا الْمِنَّةِ السَّابِقَةِ یَا ذَا الْحِکْمَةِ الْبَالِغَةِ یَا ذَا الْقُدْرَةِ الْکَامِلَةِ یَا ذَا الْحُجَّةِ الْقَاطِعَةِ یَا ذَا الْکَرَامَةِ الظَّاهِرَةِ یَا ذَا الْعِزَّةِ الدَّائِمَةِ یَا ذَا الْقُوَّةِ الْمَتِینَةِ یَا ذَا الْعَظَمَةِ الْمَنِیعَةِ

(۲۳)‌ای دارای نعمت فراوان،‌ای دارای رحمت فراگیر،‌ای دارای بخشش آغازین،‌ای دارای حکمت‏ رسا،‌ای دارای نیروی برازنده،‌ای دارای برهان قطعی،‌ای دارای کرامت هویدا،‌ای دارای عزّت پایدار،‌ای دارای توان استوار،‌ای دارای عظمت بلندپایه.

(۲۴) یَا بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ یَا جَاعِلَ الظُّلُمَاتِ یَا رَاحِمَ الْعَبَرَاتِ یَا مُقِیلَ الْعَثَرَاتِ یَا سَاتِرَ الْعَوْرَاتِ یَا مُحْیِیَ الْأَمْوَاتِ یَا مُنْزِلَ الْآیَاتِ یَا مُضَعِّفَ الْحَسَنَاتِ یَا مَاحِیَ السَّیِّئَاتِ یَا شَدِیدَ النَّقِمَاتِ

(۲۴)‌ای پدیدآورنده آسمان‌ها‌ای برنهنده تاریکیها،‌ای رحم کننده اشکهای ریزان،‌ای درگذرنده از لغزشها،‌ای پوشنده زشتیها، ای‏ زندگی‏بخش مردگان،‌ای فرودآور آیات،‌ای دوچندان کن خوبیها،‌ای ناپدید کننده بدیها،‌ای سخت شکنجه.

(۲۵) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُصَوِّرُ یَا مُقَدِّرُ یَا مُدَبِّرُ یَا مُطَهِّرُ یَا مُنَوِّرُ یَا مُیَسِّرُ یَا مُبَشِّرُ یَا مُنْذِرُ یَا مُقَدِّمُ یَا مُؤَخِّرُ

(۲۵) خدایا! از تو درخواست می‏کنم به نامت‌ای صورتگر،‌ای سنجیده‏کار،‌ای گرداننده، ای‏ پاک کننده،‌ای روشنی‏بخش،‌ای ساده‏ساز،‌ای مژده‏ده،‌ای بیم‏ده،‌ای پیش‏آور،‌ای پس‏آور.

(۲۶) یَا رَبَّ الْبَیْتِ الْحَرَامِ یَا رَبَّ الشَّهْرِ الْحَرَامِ یَا رَبَّ الْبَلَدِ الْحَرَامِ یَا رَبَّ الرُّکْنِ وَ الْمَقَامِ یَا رَبَّ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ یَا رَبَّ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ یَا رَبَّ الْحِلِّ وَ الْحَرَامِ یَا رَبَّ النُّورِ وَ الظَّلامِ یَا رَبَّ التَّحِیَّةِ وَ السَّلامِ یَا رَبَّ الْقُدْرَةِ فِی الْأَنَامِ

(۲۶)‌ای پروردگار خانه‏ محترم،‌ای پرودگار ماه محترم،‌ای پرودگار شهر محترم،‌ای پروردگار رکن و مقام،‌ای پروردگار مشعر الحرام،‌ای پروردگار مسجد الحرام،‌ای پروردگار حلال و حرام،‌ای پروردگار روشنی و تاریکی،‌ای پروردگار تحیّت و سلام،‌ای پرورنده نیرو در مردمان.

(۲۷) یَا أَحْکَمَ الْحَاکِمِینَ یَا أَعْدَلَ الْعَادِلِینَ یَا أَصْدَقَ الصَّادِقِینَ یَا أَطْهَرَ الطَّاهِرِینَ یَا أَحْسَنَ الْخَالِقِینَ یَا أَسْرَعَ الْحَاسِبِینَ یَا أَسْمَعَ السَّامِعِینَ یَا أَبْصَرَ النَّاظِرِینَ یَا أَشْفَعَ الشَّافِعِینَ یَا أَکْرَمَ الْأَکْرَمِینَ

(۲۷)‌ای داورترین داوران،‌ای دادگرترین‏ دادگران،‌ای راستگوترین راستگویان،‌ای پاکترین پاکان،‌ای بهترین آفرینندگان،‌ای چابکترین‏ حسابگران،‌ای شنواترین شنوندگان،‌ای بیناترین بینندگان،‌ای یاورترین یاوران،‌ای گرامی‏ترین‏ گرامیان.

(۲۸) یَا عِمَادَ مَنْ لا عِمَادَ لَهُ یَا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ یَا ذُخْرَ مَنْ لا ذُخْرَ لَهُ یَا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ یَا غِیَاثَ مَنْ لا غِیَاثَ لَهُ یَا فَخْرَ مَنْ لا فَخْرَ لَهُ یَا عِزَّ مَنْ لا عِزَّ لَهُ یَا مُعِینَ مَنْ لا مُعِینَ لَهُ یَا أَنِیسَ مَنْ لا أَنِیسَ لَهُ یَا أَمَانَ مَنْ لا أَمَانَ لَهُ

(۲۸)‌ای تکیه‏گاه آن‏که تکیه‏گاه ندارد،‌ای پشتیبان آن‏که پشتیبانی ندارد،‌ای اندوخته آن‏که اندوخته‏ای ندارد‌ای پناه آن‏که پناهی ندارد،‌ای فریادرس آن‏که فریادرسی ندارد،‌ای افتخار آن‏که افتخاری ندارد،‌ای عزّت آن‏که عزّتی ندارد‌ای مددرسان آن‏که مددی ندارد،‌ای همدم آن‏که همدمی ندارد،‌ای ایمنی‏بخش آن‏که ایمنی ندارد

(۲۹) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا عَاصِمُ یَا قَائِمُ یَا دَائِمُ یَا رَاحِمُ یَا سَالِمُ یَا حَاکِمُ یَا عَالِمُ یَا قَاسِمُ یَا قَابِضُ یَا بَاسِطُ

(۲۹) خدایا! از تو می‏خواهم به نامت‌ای نگهدار،‌ای پایدار،‌ای پاینده،‌ای مهرورز،‌ای سلامتی‏بخش،‌ای داور،‌ای دانا،‌ای بخش‏کن، ای‏ بازگیر،‌ای فراخی‏بخش.

(۳۰) یَا عَاصِمَ مَنِ اسْتَعْصَمَهُ یَا رَاحِمَ مَنِ اسْتَرْحَمَهُ یَا غَافِرَ مَنِ اسْتَغْفَرَهُ یَا نَاصِرَ مَنِ اسْتَنْصَرَهُ یَا حَافِظَ مَنِ اسْتَحْفَظَهُ یَا مُکْرِمَ مَنِ اسْتَکْرَمَهُ یَا مُرْشِدَ مَنِ اسْتَرْشَدَهُ یَا صَرِیخَ مَنِ اسْتَصْرَخَهُ یَا مُعِینَ مَنِ اسْتَعَانَهُ یَا مُغِیثَ مَنِ اسْتَغَاثَهُ

(۳۰)‌ای نگهدار آن‏که از او نگهداری جوید،‌ای مهربان بر آن‏که از او مهر جوید،‌ای آمرزنده آن‏که از او آمرزش خواهد‌ای یاور آن‏که از او یاری طلبد،‌ای حافظ آن‏که از او حفاظت خواهد،‌ای اکرام کننده آن‏که از او اکرام خواهد،‌ای راهنمای آن‏که از او راهنمایی جوید،‌ای دادرس آن‏که از او دادرسی خواهد،‌ای مددیار آن‏که از او مدد جوید،‌ای فریادرس آن‏که از او فریادرسی خواهد

(۳۱) یَا عَزِیزا لا یُضَامُ یَا لَطِیفا لا یُرَامُ یَا قَیُّوما لا یَنَامُ یَا دَائِما لا یَفُوتُ یَا حَیّا لا یَمُوتُ یَا مَلِکا لا یَزُولُ یَا بَاقِیا لا یَفْنَی یَا عَالِما لا یَجْهَلُ یَا صَمَدا لا یُطْعَمُ یَا قَوِیّا لا یَضْعُفُ

(۳۱)‌ای عزیزی که خوار نگردد،‌ای لطیفی که دست‏اندازی نشود،‌ای پایداری که خوا او را درنیابد،‌ای پاینده‏ای که فنا نپذیرد،‌ای زنده‏ای که نمی‏میرد،‌ای پادشاهی که از بین نمی‏رود،‌ای همیشگی که فانی نمی‏شود،‌ای دانایی که نادانی ندارد،‌ای بی‏نیازی که خوراک نخواهد،‌ای توانایی که ناتوان نمی‏گردد

(۳۲) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا أَحَدُ یَا وَاحِدُ یَا شَاهِدُ یَا مَاجِدُ یَا حَامِدُ یَا رَاشِدُ یَا بَاعِثُ یَا وَارِثُ یَا ضَارُّ یَا نَافِعُ

خدایا! از تو درخواست می‏کنم به نامت‌ای یکتا،‌ای یگانه،‌ای گواه،‌ای بزرگوار،‌ای ستایش‏پذیر،‌ای راهنما‌ای برانگیزنده،‌ای میراث‏برنده،‌ای زیان‏رسان،‌ای سودبخش

(۳۳) یَا أَعْظَمَ مِنْ کُلِّ عَظِیمٍ یَا أَکْرَمَ مِنْ کُلِّ کَرِیمٍ یَا أَرْحَمَ مِنْ کُلِّ رَحِیمٍ یَا أَعْلَمَ مِنْ کُلِّ عَلِیمٍ یَا أَحْکَمَ مِنْ کُلِّ حَکِیمٍ یَا أَقْدَمَ مِنْ کُلِّ قَدِیمٍ یَا أَکْبَرَ مِنْ کُلِّ کَبِیرٍ یَا أَلْطَفَ مِنْ کُلِّ لَطِیفٍ یَا أَجَلَّ مِنْ کُلِّ جَلِیلٍ یَا أَعَزَّ مِنْ کُلِّ عَزِیزٍ

(۳۳)‌ای بزرگ‏تر از هر بزرگ،‌ای کریم‏تر از هر کریم،‌ای مهربان‏تر از هر مهربان،‌ای داناتر از هر دانا،‌ای فرزانه‏تر از هر فرزانه،‌ای دیرینه از هر دیرینه،‌ای بزرگ‏تر از هر بزرگ،‌ای لطیف‏تر از هر لطیف،‌ای باشکوه‏تر از هر باشکوه،‌ای عزیزتر از هر عزیز.

(۳۴) یَا کَرِیمَ الصَّفْحِ یَا عَظِیمَ الْمَنِّ یَا کَثِیرَ الْخَیْرِ یَا قَدِیمَ الْفَضْلِ یَا دَائِمَ اللُّطْفِ یَا لَطِیفَ الصُّنْعِ یَا مُنَفِّسَ الْکَرْبِ یَا کَاشِفَ الضُّرِّ یَا مَالِکَ الْمُلْکِ یَا قَاضِیَ الْحَقِّ

(۳۴)‌ای گذشت کریمانه،‌ای نعمتت بزرگ،‌ای خیرت بسیار،‌ای فضلت دیرینه،‌ای لطفت همیشگی،‌ای ضنعت چشم‏نواز،‌ای گره‏گشای گرفتاری،‌ای بردارنده زیان،‌ای پادشاه هستی،‌ای داور بر حق،

(۳۵) یَا مَنْ هُوَ فِی عَهْدِهِ وَفِیٌّ یَا مَنْ هُوَ فِی وَفَائِهِ قَوِیٌّ یَا مَنْ هُوَ فِی قُوَّتِهِ عَلِیٌّ یَا مَنْ هُوَ فِی عُلُوِّهِ قَرِیبٌ یَا مَنْ هُوَ فِی قُرْبِهِ لَطِیفٌ یَا مَنْ هُوَ فِی لُطْفِهِ شَرِیفٌ یَا مَنْ هُوَ فِی شَرَفِهِ عَزِیزٌ یَا مَنْ هُوَ فِی عِزِّهِ عَظِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی عَظَمَتِهِ مَجِیدٌ یَا مَنْ هُوَ فِی مَجْدِهِ حَمِیدٌ

(۳۵)‌ای آن‏که در پیمانش وفادار است،‌ای آن‏که در وفاداری‏اش پایدار است،‌ای آن‏که در پایداری‏اش والاست،‌ای آن‏ که در والایی‏اش نزدیک است،‌ای آن‏که در نزدیکی‏اش با نرمی است،‌ای آن‏که در نرمی‏اش شریف است،‌ای آن‏که در شرفش با عزّت است،‌ای آن‏که در عزّتش بزرگ است،‌ای آن‏که در بزرگی‏اش شکوهمند است،‌ای آن‏که در شکوهش‏ ستوده است.

(۳۶) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا کَافِی یَا شَافِی یَا وَافِی یَا مُعَافِی یَا هَادِی یَا دَاعِی یَا قَاضِی یَا رَاضِی یَا عَالِی یَا بَاقِی

(۳۶) خدایا! از تو درخواست می‏کنم به نامت‌ای بسنده،‌ای درمان‏بخش،‌ای وفادار،‌ای تندرستی‏ده‏‌ای راهنما،‌ای به نیکی خوان،‌ای داور،‌ای خشنود،‌ای بلندمرتبه،‌ای ماندگار.

(۳۷) یَا مَنْ کُلُّ شَیْ‏ءٍ خَاضِعٌ لَهُ یَا مَنْ کُلُّ شَیْ‏ءٍ خَاشِعٌ لَهُ یَا مَنْ کُلُّ شَیْ‏ءٍ کَائِنٌ لَهُ یَا مَنْ کُلُّ شَیْ‏ءٍ مَوْجُودٌ بِهِ یَا مَنْ کُلُّ شَیْ‏ءٍ مُنِیبٌ إِلَیْهِ یَا مَنْ کُلُّ شَیْ‏ءٍ خَائِفٌ مِنْهُ یَا مَنْ کُلُّ شَیْ‏ءٍ قَائِمٌ بِهِ یَا مَنْ کُلُّ شَیْ‏ءٍ صَائِرٌ إِلَیْهِ یَا مَنْ کُلُّ شَیْ‏ءٍ یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ یَا مَنْ کُلُّ شَیْ‏ءٍ هَالِکٌ إِلا وَجْهَهُ

(۳۷)‌ای آن‏که هرچیز برایش فروتن‏ است،‌ای آن‏که هر چیز از او هراسان است،‌ای آن‏که هستی هرچیز از او است،‌ای آن‏که هرچیز به او پدیدار است،‌ای آن‏ که هرچیز به سوی او بازگشت کند،‌ای آن‏که هرچیز از او ترسان است،‌ای آن‏که هرچیز به او بر پاست،‌ای آن‏که هر چیز به سوی او دگرگون می‏شود،‌ای آن‏که هر چیز به ستایش او تسبیه‏گو است،‌ای آن‏که هرچیز جز جلوه‏اش نابود است

(۳۸) یَا مَنْ لامَفَرَّ إِلا إِلَیْهِ یَا مَنْ لا مَفْزَعَ إِلا إِلَیْهِ یَا مَنْ لا مَقْصَدَ إِلا إِلَیْهِ یَا مَنْ لا مَنْجَی مِنْهُ إِلا إِلَیْهِ یَا مَنْ لا یُرْغَبُ إِلا إِلَیْهِ یَا مَنْ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِهِ یَا مَنْ لا یُسْتَعَانُ إِلا بِهِ یَا مَنْ لا یُتَوَکَّلُ إِلا عَلَیْهِ یَا مَنْ لا یُرْجَی إِلا هُوَ یَا مَنْ لا یُعْبَدُ إِلا هُوَ

(۳۸)‌ای آن‏که گریزگاهی نیست جز به بارگاهش،‌ای آن‏که پناهی جز به درگاهش نیست،‌ای آن‏که مقصدی جز به سوی او نیست،‌ای آن‏که از خشمش‏ رهای نیست جز به مهرش،‌ای آن‏که جز به سوی او میلی نیست،‌ای آن‏که جنبش و نیرویی نیست جز به او،‌ای آن‏که جز از او مدد نجویند،‌ای آن‏که جز بر او توکلّ نشود،‌ای آن‏که جز به او امیدی نیست،‌ای آن‏که جز او پرستیده نشود.

(۳۹) یَا خَیْرَ الْمَرْهُوبِینَ یَا خَیْرَ الْمَرْغُوبِینَ یَا خَیْرَ الْمَطْلُوبِینَ یَا خَیْرَ الْمَسْئُولِینَ یَا خَیْرَ الْمَقْصُودِینَ یَا خَیْرَ الْمَذْکُورِینَ یَا خَیْرَ الْمَشْکُورِینَ یَا خَیْرَ الْمَحْبُوبِینَ یَا خَیْرَ الْمَدْعُوِّینَ یَا خَیْرَ الْمُسْتَأْنِسِینَ

(۳۹)‌ای بهترین هراس‏انگیزان،‌ای بهترین شوق‏آفرینان،‌ای بهترین جویاشدگان،‌ای بهترین پاسخ دهان،‌ای بهترین قصه‏شدگان‏‌ای بهترین یادشدگان،‌ای بهترین ستودگان،‌ای بهترین دلبران،‌ای بهترین خواندگان،‌ای بهترین‏ همدمان.

(۴۰) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا غَافِرُ یَا سَاتِرُ یَا قَادِرُ یَا قَاهِرُ یَا فَاطِرُ یَا کَاسِرُ یَا جَابِرُ یَا ذَاکِرُ یَا نَاظِرُ یَا نَاصِرُ

(۴۰) خدایا! از تو خواستارم به نامت‌ای آمرزگار،‌ای پرده‏پوش،‌ای توانا،‌ای چیره،‌ای آفریننده‏‌ای شکننده،‌ای شکسته‏بند،‌ای یادآور،‌ای بینا،‌ای یاور.

(۴۱) یَا مَنْ خَلَقَ فَسَوَّی یَا مَنْ قَدَّرَ فَهَدَی یَا مَنْ یَکْشِفُ الْبَلْوَی یَا مَنْ یَسْمَعُ النَّجْوَی یَا مَنْ یُنْقِذُ الْغَرْقَی یَا مَنْ یُنْجِی الْهَلْکَی یَا مَنْ یَشْفِی الْمَرْضَی یَا مَنْ أَضْحَکَ وَ أَبْکَی یَا مَنْ أَمَاتَ وَ أَحْیَا یَا مَنْ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَ الْأُنْثَی

(۴۱)‌ای آن‏که آفرید پس متناسب نمود،‌ای آن‏که اندازه نهاد پس رهنمون شد‌ای آن‏که بلا را برگیرد،‌ای آن‏که زمزمه نهان را بشنود،‌ای آن‏که غرق‏شدگان را برهاند،‌ای آن‏که از نابودی رهایی بخشد،‌ای آن‏که بیماران را شفا دهد.‌ای آن‏که خنداند و گریاند،‌ای آن‏که میراند و زنده کند،‌ای آن‏که دوگونه مرد و زن آفرید.

(۴۲) یَا مَنْ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ سَبِیلُهُ یَا مَنْ فِی الْآفَاقِ آیَاتُهُ یَا مَنْ فِی الْآیَاتِ بُرْهَانُهُ یَا مَنْ فِی الْمَمَاتِ قُدْرَتُهُ یَا مَنْ فِی الْقُبُورِ عِبْرَتُهُ یَا مَنْ فِی الْقِیَامَةِ مُلْکُهُ یَا مَنْ فِی الْحِسَابِ هَیْبَتُهُ یَا مَنْ فِی الْمِیزَانِ قَضَاؤُهُ یَا مَنْ فِی الْجَنَّةِ ثَوَابُهُ یَا مَنْ فِی النَّارِ عِقَابُهُ

(۴۲)‌ای آن‏که در خشکی و دریا راه اوست،‌ای آن‏که در کرانه‏های هستی نشانه‏های اوست،‌ای آن‏که در نشانه‏هایش برهان روشن اوست،‌ای آن‏که‏ در مرگ آفریدگان قدرت‏نمایی اوست،‌ای آن‏که در قبر‌ها پندآموزی اوست،‌ای آن‏که در رستاخیز فرمانروایی بی‏حدّ اوست،‌ای آن‏که در حسابرسی‏ اعمال شکوه اوست،‌ای آن‏که در سنجش کردار‌ها داوری اوست،‌ای آن‏که د. ربهشت پاداش اوست،‌ای آن‏که در دوزخ کیفر اوست

(۴۳) یَا مَنْ إِلَیْهِ یَهْرُبُ الْخَائِفُونَ یَا مَنْ إِلَیْهِ یَفْزَعُ الْمُذْنِبُونَ یَا مَنْ إِلَیْهِ یَقْصِدُ الْمُنِیبُونَ یَا مَنْ إِلَیْهِ یَرْغَبُ الزَّاهِدُونَ یَا مَنْ إِلَیْهِ یَلْجَأُ الْمُتَحَیِّرُونَ یَا مَنْ بِهِ یَسْتَأْنِسُ الْمُرِیدُونَ یَا مَنْ بِهِ یَفْتَخِرُ الْمُحِبُّونَ یَا مَنْ فِی عَفْوِهِ یَطْمَعُ الْخَاطِئُونَ یَا مَنْ إِلَیْهِ یَسْکُنُ الْمُوقِنُونَ یَا مَنْ عَلَیْهِ یَتَوَکَّلُ الْمُتَوَکِّلُونَ

(۴۳)‌ای آن‏که هراسندگان به درگاه او گریزند،‌ای آن‏که گنهکاران به سوی او پناه برند،‌ای آن‏که پشیمانان آهنگ‏ او کنند،‌ای آن‏که پارسایان به او میل نمایند،‌ای آن‏که سرگشتگان به او پناه برند،‌ای آن‏که ارادتمندان به‏ او انس گیرند،‌ای آن‏که شیفتگان به او افتخار کنند،‌ای آن‏که خطاکاران در عفوش طمع ورزند،‌ای آن‏که یقین‏یافتگان‏ به سوی او آرام گیرند،‌ای آن‏که توکّل‏کنندگان بر او توکّل کنند.

(۴۴) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا حَبِیبُ یَا طَبِیبُ یَا قَرِیبُ یَا رَقِیبُ یَا حَسِیبُ یَا مَهِیبُ [مُهِیبُ‏]یَا مُثِیبُ یَا مُجِیبُ یَا خَبِیرُ یَا بَصِیرُ

(۴۴) خدایا! از تو درخواست می‏کنم به نامت‌ای دوست‏داشتنی، ای‏ شفابخش،‌ای نزدیک،‌ای دیده‏بان،‌ای حسابرس،‌ای هراس‏انگیز،‌ای پاداش‏ده،‌ای اجابت کننده،‌ای آگاه‏‌ای بینا.

(۴۵) یَا أَقْرَبَ مِنْ کُلِّ قَرِیبٍ یَا أَحَبَّ مِنْ کُلِّ حَبِیبٍ یَا أَبْصَرَ مِنْ کُلِّ بَصِیرٍ یَا أَخْبَرَ مِنْ کُلِّ خَبِیرٍ یَا أَشْرَفَ مِنْ کُلِّ شَرِیفٍ یَا أَرْفَعَ مِنْ کُلِّ رَفِیعٍ یَا أَقْوَی مِنْ کُلِّ قَوِیٍّ یَا أَغْنَی مِنْ کُلِّ غَنِیٍّ یَا أَجْوَدَ مِنْ کُلِّ جَوَادٍ یَا أَرْأَفَ مِنْ کُلِّ رَءُوفٍ

(۴۵)‌ای نزدیک‏تر از هر نزدیک،‌ای محبوب‏تر از هر محبوب،‌ای بیناتر از هر بینا،‌ای آگاه‏تر از هر آگاه،‌ای شریف‏تر از هر شریف،‌ای برتر از هر بلند،‌ای تواناتر از هر توانا،‌ای توانگرتر از هر توانگر،‌ای بخشنده‏تر از هر بخشنده،‌ای مهربان‏تر از هر مهربان‏

(۴۶) یَا غَالِبا غَیْرَ مَغْلُوبٍ یَا صَانِعا غَیْرَ مَصْنُوعٍ یَا خَالِقا غَیْرَ مَخْلُوقٍ یَا مَالِکا غَیْرَ مَمْلُوکٍ یَا قَاهِرا غَیْرَ مَقْهُورٍ یَا رَافِعا غَیْرَ مَرْفُوعٍ یَا حَافِظا غَیْرَ مَحْفُوظٍ یَا نَاصِرا غَیْرَ مَنْصُورٍ یَا شَاهِدا غَیْرَ غَائِبٍ یَا قَرِیبا غَیْرَ بَعِیدٍ

(۴۶)‌ای چیره شکست‏ناپذیر،‌ای سازنده ناساخته،‌ای آفریننه ناآفریده،‌ای مالک ما مملوک،‌ای چیره چیره‏گی‏ناپذیر،‌ای بلندی‏بخش بلندی‏ناپذیر،‌ای نگهدار بی‏نگهدار،‌ای یاری کننده‏ یاری نشده،‌ای گواه همیشه حاضر،‌ای نزدیک دوری‏ناپذیر

(۴۷) یَا نُورَ النُّورِ یَا مُنَوِّرَ النُّورِ یَا خَالِقَ النُّورِ یَا مُدَبِّرَ النُّورِ یَا مُقَدِّرَ النُّورِ یَا نُورَ کُلِّ نُورٍ یَا نُورا قَبْلَ کُلِّ نُورٍ یَا نُورا بَعْدَ کُلِّ نُورٍ یَا نُورا فَوْقَ کُلِّ نُورٍ یَا نُورا لَیْسَ کَمِثْلِهِ نُورٌ

(۴۷)‌ای روشنی نور،‌ای روشنی‏بخش نور‌ای آفریننده نور،‌ای گرداننده نور،‌ای به اندازه‏ساز نور،‌ای روشنی هر نور،‌ای روشنایی پیش از هر نور، ای‏ روشنایی پس از هر نور،‌ای روشنایی بر فراز هر نور،‌ای نوری که همانندش نوری نیست

(۴۸) یَا مَنْ عَطَاؤُهُ شَرِیفٌ یَا مَنْ فِعْلُهُ لَطِیفٌ یَا مَنْ لُطْفُهُ مُقِیمٌ یَا مَنْ إِحْسَانُهُ قَدِیمٌ یَا مَنْ قَوْلُهُ حَقٌّ یَا مَنْ وَعْدُهُ صِدْقٌ یَا مَنْ عَفْوُهُ فَضْلٌ یَا مَنْ عَذَابُهُ عَدْلٌ یَا مَنْ ذِکْرُهُ حُلْوٌ یَا مَنْ فَضْلُهُ عَمِیمٌ

(۴۸)‌ای آن‏که عطایش چشمگیر است،‌ای آن‏که کارش چشم‏نواز است،‌ای آن‏که نوازشش پایدار است،‌ای آن‏که نیکی‏اش دیرینه است،‌ای آن‏که سخنش حق است‏‌ای آن‏که وعده‏اش راست است،‌ای آن‏که گذشتش فراتر از شایستگی است،‌ای آن‏که کیفرش داد است،‌ای آن‏که یادش شیرین است،‌ای آن‏ که عطایش همگانی است.

(۴۹) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُسَهِّلُ یَا مُفَصِّلُ یَا مُبَدِّلُ یَا مُذَلِّلُ یَا مُنَزِّلُ یَا مُنَوِّلُ یَا مُفْضِلُ یَا مُجْزِلُ یَا مُمْهِلُ یَا مُجْمِلُ

(۴۹) خدایا! از تو درخواست می‏کنم به نامت‌ای آسان‏ساز،‌ای جدایی‏بخش،‌ای دگرگون‏ساز، ای‏ هموار کن،‌ای فرودآور،‌ای عطابخش،‌ای فزون‏ده،‌ای بسیاربخش،‌ای امان‏ده،‌ای زیبایی‏آفرین

(۵۰) یَا مَنْ یَرَی وَ لا یُرَی یَا مَنْ یَخْلُقُ وَ لا یُخْلَقُ یَا مَنْ یَهْدِی وَ لا یُهْدَی یَا مَنْ یُحْیِی وَ لا یُحْیَی یَا مَنْ یَسْأَلُ وَ لا یُسْأَلُ یَا مَنْ یُطْعِمُ وَ لا یُطْعَمُ یَا مَنْ یُجِیرُ وَ لا یُجَارُ عَلَیْهِ یَا مَنْ یَقْضِی وَ لا یُقْضَی عَلَیْهِ یَا مَنْ یَحْکُمُ وَ لا یُحْکَمُ عَلَیْهِ یَا مَنْ لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوا أَحَدٌ

(۵۰)‌ای آن‏که بینده‏ و دیده نشود،‌ای آن‏که بیافرینده و آفریده نشود،‌ای آن‏که راهنمایی کند و راهنمایی نشود،‌ای آن‏که زنده کند و زنده‏اش نکنند، ای‏ آن‏که پرسد و پرسیده نشود،‌ای آن‏که خوراند و خوراک نخواهد،‌ای آن‏که پناهد دهد و پناه نجوید،‌ای آن‏که داوری‏ کند و بر او داوری نشود،‌ای آن‏که فرمان دهد و فرمانش ندهند،‌ای آن‏که نزاده، و زاده نشده، و برای او همتایی نبوده‏ است.

(۵۱) یَا نِعْمَ الْحَسِیبُ یَا نِعْمَ الطَّبِیبُ یَا نِعْمَ الرَّقِیبُ یَا نِعْمَ الْقَرِیبُ یَا نِعْمَ الْمُجِیبُ یَا نِعْمَ الْحَبِیبُ یَا نِعْمَ الْکَفِیلُ یَا نِعْمَ الْوَکِیلُ یَا نِعْمَ الْمَوْلَی یَا نِعْمَ النَّصِیرُ

(۵۱)‌ای که چه خوش حسابگری،‌ای که چه خوش طبیبی،‌ای که چه خوش همراهی،‌ای که چه خوش نزدیکی،‌ای که چه خوش پاسخ‏دهی،‌ای که چه خوش دلبری،‌ای که چه خوش سرپناهی،‌ای که چه خوش کارگشایی،‌ای که چه خوش مولایی،‌ای که چه خوش یاوری

(۵۲) یَا سُرُورَ الْعَارِفِینَ یَا مُنَی الْمُحِبِّینَ یَا أَنِیسَ الْمُرِیدِینَ یَا حَبِیبَ التَّوَّابِینَ یَا رَازِقَ الْمُقِلِّینَ یَا رَجَاءَ الْمُذْنِبِینَ یَا قُرَّةَ عَیْنِ الْعَابِدِینَ یَا مُنَفِّسَ عَنِ الْمَکْرُوبِینَ یَا مُفَرِّجَ عَنِ الْمَغْمُومِینَ یَا إِلَهَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ

(۵۲)‌ای شادی‏ عارفان،‌ای آرزوی شیفتگان،‌ای همدم مریدان،‌ای محبوب توبه‏کاران،‌ای روزی‏دهنده بی‏چیزان، ای‏ امید گنهکاران،‌ای نور چشم عبادت‏کنندگان،‌ای گشاینده اندوه دلگیران،‌ای غمگسار غمزدگان،‌ای معبود گذشتگان و آیندگان.

(۵۳) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا رَبَّنَا یَا إِلَهَنَا یَا سَیِّدَنَا یَا مَوْلانَا یَا نَاصِرَنَا یَا حَافِظَنَا یَا دَلِیلَنَا یَا مُعِینَنَا یَا حَبِیبَنَا یَا طَبِیبَنَا

(۵۳) خدایا! من از تو درخواست می‏کنم به نامت‌ای پروردگار ما،‌ای معبود ما،‌ای سرور ما‌ای مولای ما،‌ای یاور ما،‌ای نگهدار ما،‌ای راهنمای ما،‌ای مددرسان ما،‌ای محبوب ما،‌ای طبیب ما،

(۵۴) یَا رَبَّ النَّبِیِّینَ وَ الْأَبْرَارِ یَا رَبَّ الصِّدِّیقِینَ وَ الْأَخْیَارِ یَا رَبَّ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ یَا رَبَّ الصِّغَارِ وَ الْکِبَارِ یَا رَبَّ الْحُبُوبِ وَ الثِّمَارِ یَا رَبَّ الْأَنْهَارِ وَ الْأَشْجَارِ یَا رَبَّ الصَّحَارِی وَ الْقِفَارِ یَا رَبَّ الْبَرَارِی وَ الْبِحَارِ یَا رَبَّ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ یَا رَبَّ الْأَعْلانِ وَ الْأَسْرَارِ

(۵۴)‌ای پروردگار پیامبران و نیکان،‌ای پروردگار صدّیقان و خوبان،‌ای پروردگار بهشت و دوزخ،‌ای پروردگار خردسالان‏ و بزرگسالان،‌ای پروردگار دانه‏‌ها و میوه‏ها،‌ای پروردگار نهر‌ها و درختان،‌ای پروردگار دشت‌ها و بیشه‏ها،‌ای پروردگار خشیکی‌ها و دریاها،‌ای پروردگار شب و روز،‌ای پروردگار آشکار‌ها و نهان‌ها

(۵۵) یَا مَنْ نَفَذَ فِی کُلِّ شَیْ‏ءٍ أَمْرُهُ یَا مَنْ لَحِقَ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عِلْمُهُ یَا مَنْ بَلَغَتْ إِلَی کُلِّ شَیْ‏ءٍ قُدْرَتُهُ یَا مَنْ لا تُحْصِی الْعِبَادُ نِعَمَهُ یَا مَنْ لا تَبْلُغُ الْخَلائِقُ شُکْرَهُ یَا مَنْ لا تُدْرِکُ الْأَفْهَامُ جَلالَهُ یَا مَنْ لا تَنَالُ الْأَوْهَامُ کُنْهَهُ یَا مَنِ الْعَظَمَةُ وَ الْکِبْرِیَاءُ رِدَاؤُهُ یَا مَنْ لا تَرُدُّ الْعِبَادُ قَضَاءَهُ یَا مَنْ لا مُلْکَ إِلا مُلْکُهُ یَا مَنْ لا عَطَاءَ إِلا عَطَاؤُهُ

(۵۵)‌ای آن‏که فرمانش در هرچیز نفوذ یافته،‌ای آن‏که دانشش به هر چیز رسیده،‌ای آن‏که قدرتش هر چیز را دربر گرفته،‌ای آن‏که بندگان از شمردن نعمتهایش ناتوانند،‌ای آن‏که آفریدگان به سپاسش نرسند،‌ای آن‏که فهم‌ها بزرگی‏اش را درنیابند،‌ای آن‏که پندار‌ها به ژرفای هستی‏اش نرسند،‌ای آن‏که بزرگی و بزرگ‏منشی‏پوشش اوست، ای‏ که بندگان توان برگرداندن حکمش را ندارند،‌ای آن‏که فرمانروایی جز فرمانروایی او نیست،‌ای آن‏که عطایی جز عطای او نیست

(۵۶) یَا مَنْ لَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلَی یَا مَنْ لَهُ الصِّفَاتُ الْعُلْیَا یَا مَنْ لَهُ الْآخِرَةُ وَ الْأُولَی یَا مَنْ لَهُ الْجَنَّةُ الْمَأْوَی یَا مَنْ لَهُ الْآیَاتُ الْکُبْرَی یَا مَنْ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَی یَا مَنْ لَهُ الْحُکْمُ وَ الْقَضَاءُ یَا مَنْ لَهُ الْهَوَاءُ وَ الْفَضَاءُ یَا مَنْ لَهُ الْعَرْشُ وَ الثَّرَی یَا مَنْ لَهُ السَّمَاوَاتُ الْعُلَی

(۵۶)‌ای آن‏که نمونه اعلی از آن اوست،‌ای آن‏که صفات برتر برای اوست،‌ای آن‏که سرانجام و سرآغاز از آن اوست،‌ای آن‏ که بهشت آسایش از آن اوست،‌ای آن‏که نشانه‏های بزرگ‏تر از آن اوست،‌ای آن‏که نامهای نیکوتر از آن اوست،‌ای آن‏ که فرمان و داوری از آن اوست،‌ای آن هوا و فضا از آن اوست،‌ای آن‏که عرش و فرش از آن اوست،‌ای آن‏که‏ آسمانهای برافراشته از آن اوست.

(۵۷) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا عَفُوُّ یَا غَفُورُ یَا صَبُورُ یَا شَکُورُ یَا رَءُوفُ یَا عَطُوفُ یَا مَسْئُولُ یَا وَدُودُ یَا سُبُّوحُ یَا قُدُّوسُ

(۵۷) خدایا! از تو می‏خواهم به نامت‌ای درگذرنده،‌ای آمرزنده،‌ای شکیبا، ای‏ ستایش‏پذیر،‌ای مهربان،‌ای مهرورز،‌ای خواسته،‌ای دوست،‌ای پاک،‌ای منزّه.

(۵۸) یَا مَنْ فِی السَّمَاءِ عَظَمَتُهُ یَا مَنْ فِی الْأَرْضِ آیَاتُهُ یَا مَنْ فِی کُلِّ شَیْ‏ءٍ دَلائِلُهُ یَا مَنْ فِی الْبِحَارِ عَجَائِبُهُ یَا مَنْ فِی الْجِبَالِ خَزَائِنُهُ یَا مَنْ یَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ یَا مَنْ إِلَیْهِ یَرْجِعُ الْأَمْرُ کُلُّهُ یَا مَنْ أَظْهَرَ فِی کُلِّ شَیْ‏ءٍ لُطْفَهُ یَا مَنْ أَحْسَنَ کُلَّ شَیْ‏ءٍ خَلَقَهُ یَا مَنْ تَصَرَّفَ فِی الْخَلائِقِ قُدْرَتُهُ

(۵۸)‌ای آن‏که بزرگی‏اش در آسمان است،‌ای آن‏که نشانه‏هایش در زمین است،‌ای آن‏که دلایلش در هرچیز است،‌ای آن‏که شگفتیهایش در دریاست،‌ای آن‏که گنیجنه‏هایش در کوههاست،‌ای آن‏که آفرینش را آغاز کند سپس بازش گرداند،‌ای آن‏که مه امور به‏ به سوی او بازگردد،‌ای آن‏که لطفش را در هر چیز نمایان ساخته،‌ای آن‏که آفرینش هر چیز را نیکو پرداخته،‌ای آن‏که توانش‏ در آفریدگان کارگر افتاده است.

(۵۹) یَا حَبِیبَ مَنْ لا حَبِیبَ لَهُ یَا طَبِیبَ مَنْ لا طَبِیبَ لَهُ یَا مُجِیبَ مَنْ لا مُجِیبَ لَهُ یَا شَفِیقَ مَنْ لا شَفِیقَ لَهُ یَا رَفِیقَ مَنْ لا رَفِیقَ لَهُ یَا مُغِیثَ مَنْ لا مُغِیثَ لَهُ یَا دَلِیلَ مَنْ لا دَلِیلَ لَهُ یَا أَنِیسَ مَنْ لا أَنِیسَ لَهُ یَا رَاحِمَ مَنْ لا رَاحِمَ لَهُ یَا صَاحِبَ مَنْ لا صَاحِبَ لَهُ

(۵۹)‌ای دوست آن‏که دوستی ندارد،‌ای پزشک آن‏که پزشکی ندارد، ای‏ پاسخگوی آن‏که پاسخگویی ندارد،‌ای یار مهربان آن‏که مهربانی ندارد،‌ای همراه بی‏همرهان،‌ای فریادرس آن‏که‏ فریادرسی ندارد،‌ای رهنمای آن‏که رهنمایی ندارد،‌ای همدم آن‏که همدمی ندارد،‌ای رحم‏کننده آن‏که رحم‏کننده‏ای ندارد‌ای همنشینی آن‏که همنشینی ندارد

(۶۰) یَا کَافِیَ مَنِ اسْتَکْفَاهُ یَا هَادِیَ مَنِ اسْتَهْدَاهُ یَا کَالِیَ مَنِ اسْتَکْلاهُ یَا رَاعِیَ مَنِ اسْتَرْعَاهُ یَا شَافِیَ مَنِ اسْتَشْفَاهُ یَا قَاضِیَ مَنِ اسْتَقْضَاهُ یَا مُغْنِیَ مَنِ اسْتَغْنَاهُ یَا مُوفِیَ مَنِ اسْتَوْفَاهُ یَا مُقَوِّیَ مَنِ اسْتَقْوَاهُ یَا وَلِیَّ مَنِ اسْتَوْلاهُ

(۶۰)‌ای کفایت کننده هرکه از او کفایت خواهد،‌ای راهنمای هرکه از او راهنمایی جوید،‌ای نگاهبان هرکه از او نگاهبانی خواهد،‌ای رعایت کنند

منبع: خبرگزاری میزان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۶۶۸۸۶۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شیراز؛ اولین شهر ایرانی که صاحب یک روز در تقویم شد

اوج شکوفایی طبیعت شیراز در ماه اردیبهشت است، شیراز در اردیبهشت سرسبز و تماشایی است و عطر بهار نارنج در باغ‌ها و خیابان‌های این شهر باعث شده است بسیاری از افراد بگویند اردیبهشت در شیراز معنی می‌شود و اردیبهشت را ماه شیراز بدانند.

به گزارش خبرگزاری ایمنا از فارس، در زمان حمله مغول به ایران، شیراز از شهرهایی بود که از این حمله جان سالم به در برد، به همین دلیل به مامنی برای هنرمندان و دانشمندان تبدیل شد.

در همین دوره بود که مکتب نگارگری شیراز متولد شد و آثار نگارگری ارزشمندی خلق شدند، علاوه بر این شعرایی چون سعدی و حافظ و فیلسوفانی چون ملاصدرا شیرازی در همین شهر رشد و نمو پیدا کردند.

احداث کتابخانه بسیار بزرگی در زمان عضدالدوله دیلمی که کتاب‌های علمی مختلفی را در دل خود جای داده بود و باعث شده بود تا شیراز برای قرن‌ها با عنوان دارالعلم و برج اولیا شناخته شود، دلیل محکم دیگری است که این شهر را شهر فرهنگ و ادب و هنر دانست.

نام شیراز حتی در مهرهایی که از محوطه تاریخی قصر ابونصر در کنار دشت شیراز به دست آمده هم دیده می‌شود، قدمت این مهرها به اواخر دوره ساسانی و اوایل دوره اسلامی برمی‌گردند.

چگونه روز شیراز نام‌گذاری شد

در تقویم، سال به چهار فصل تقسیم می‌شد که اول و میانه هر فصل را جشن می‌گرفتند، روز ۱۵ اردیبهشت به عنوان جشن میانه بهار، به بهاربد معروف است که از جشن‌های اصلی ایران باستان شناخته می‌شود به اعتقاد زرتشتیان در این روز، زرتشت پیام‌آور اهورامزدا است.

و چه روزی بهتر از پانزدهم اردیبهشت که نه تنها مصادف با یک جشن باستانی است، بلکه زیباترین ماه سال در شیراز هم محسوب می‌شود، هوای خنک و عالی، دشت‌های پر از گل و پیچیدن عطر بهار نارنج در کوچه پس کوچه‌های شیراز، اردیبهشت را تبدیل به یکی از بهترین زمان‌های سفر به شیراز تبدیل کرده است.

واضح است که هدف از برگزاری روز شیراز، شناساندن هرچه بیشتر جاذبه‌های تاریخی، فرهنگی، ادبی و هنری شیراز است، این کار باعث رونق بیشتر گردشگری این منطقه می‌شود، نکته مهمی که در اینجا کمتر به آن توجه شده این است که برگزاری چنین رویدادهایی باعث می‌شود مردم با آداب و رسوم و سنت‌های مختلف شیرازی‌های بیشتر آشنا شوند.

ماجرای ثبت پانزدهم اردیبهشت به نام «روز شیراز» چند سال پیش برمی‌گردد، در آغاز دهه ۸۰ شمسی شورای شهر آن هنگام، پیشنهاد نام‌گذاری روزی را به نام شیراز در تقویم ملی ایران ارائه کرد و این پیشنهاد به تأیید مجلس رسید و این روز با نام شیراز ثبت شد؛ این نخستین بار بود که یکی از شهرهای ایران به صورت رسمی برای خود صاحب روز شد.

ویژگی‌های فرهنگی شهر شیراز چیزی کم از جنبه تاریخی آن ندارد و مصداق این موضوع را می‌توان احداث کتابخانه بزرگی در زمان عضدالدوله دیلمی دانست که کتاب‌های متعددی از علوم روز را در خود جای داده بود، شاید به همین دلیل باشد که شیراز برای قرن‌ها به دارالعلم و برج اولیا معروف بوده است، تا جایی که سعدی، شاعر و جهانگرد شیرازی، گفته بود:

چه شام و چه مصر و چه بر و چه بحر همه روستایند و شیراز شهر

اهمیت شیرازی بودن را نیز می‌توان در این بیت از همام تبریزی درک کرد که می‌گوید:

همام را سخن دلنشین و شیرین است ولی چه سود که بیچاره نیست شیرازی

یکی دیگر از ویژگی‌های فرهنگی شهر را می‌توان شکل‌گیری مکتب شیراز دانست در واقع مصون‌ماندن این منطقه از حمله مغولان ایلخانی باعث شد که به‌عنوان محلی امن مورد توجه هنرمندان و دانشمندان قرار گیرد و همین موضوع به‌شکل‌گیری مکتب نگارگری شیراز اول انجامید.

با این اوصاف می‌توان فهمید که ثبت یک روز به نام شیراز در تقویم ایران تا چه اندازه مهم و لازم بوده است، در واقع با چنین اتفاقی، این شهر برای خود صاحب نامی شد تا به بهانه آن، فرصت مناسبی برای پاسداشت زیبایی‌ها، هنر و فرهنگ این دیار به وجود بیاید.

خواهر خوانده‌های شیراز را بشناسید

خواهر خواندگی اصطلاحی‌است که برای پیوند بین دو شهر به کار می‌رود که از نظر فرهنگی و تاریخی شباهت‌هایی به یکدیگر دارند، هدف از این پیوند ایجاد همبستگی بین دو شهر است و زمینه را برای گردشگری و تبادل فرهنگی میان آن‌ها فراهم می‌کند.

شیراز به عنوان یکی از شهرهای تاریخی و هم‌چنین یکی از مراکز مهم فرهنگی ایران، با پیشینه‌ی تمدنی بسیار غنی، همواره با شهرهایی هم‌تراز خود خواهر خوانده بوده است.

شهر نانجینگ چین (Nanjing)،یکی از خواهرخوانده‌های شیراز است که در اردیبهشت ماه ۱۳۹۷( می ۲۰۱۸) با عقد تفاهم‌نامه‌ای، همکاری‌های فرهنگی متقابل را با شیراز آغاز کرد.

نانجینگ مرکز استان جیانگ سوست؛ این شهر در مرزهای شرقی کشور چین واقع شده و یکی از پایتخت‌های باستانی و خاستگاه تمدن و فرهنگ‌های مختلف چین است.

نانجینگ را مرکز اقتصادی، سیاسی و فرهنگی منطقه شرق چین می‌دانند که یکی از شهرهای مهم و پایتخت شش سلسله‌ی امپراطوری در چین بوده است. این شهر یکی از مهم‌ترین مراکز فرهنگی و محل تجمع فرهیختگان و هنردوستان چین به شمار می‌رفته و میراث تاریخی بسیار باشکوهی را در خود جای داده است؛ آسمان خراش‌ها، معماری باستانی بناهای شهر، موزه تاریخ و دیوار قدیمی که در طول سلسله مینگ ساخته شده است، نمونه‌ای از زیبایی‌های این شهر تاریخی و فرهنگی‌ست.

تمام این ویژگی‌ها نانجینگ را به شیراز نزدیک می‌کند و از این رو پس از عقد تفاهم‌نامه، اقداماتی از سوی شهرداران وقت دو شهر صورت گرفت تا این دو شهر را به یکدیگر نزدیک کنند و زمینه برای الگوبرداری و پیوند هرچه بیشتر فرهنگ دو شهر فراهم سازد از جمله‌ی این اقدامات می‌توان به نصب سردیس سعدی شیرازی در پارک بین‌المللی دوستی نانجینگ و هم‌چنین نصب سردیس سائوشجین شاعر چینی در باغ جهان‌نمای شیراز اشاره کرد.

شهرهای زیادی در دنیا به عنوان خواهرخوانده شیراز به حساب می‌آیند، نظیر وایمار آلمان، کوالالامپور مالزی، آکادیر مراکش، غازی آنتپ ترکیه، درسدن آلمان و نووی ساد صربستان، ژوهانسبورگ، مسقط عمان، قونیه ترکیه، دوشنبه تاجیکستان و نیکوزیا قبرس که به همین منظور سفرای این کشورها در مراسم روز شیراز حضور پیدا می‌کنند.

ضبط برنامه‌های تلویزیونی در مکان‌های گردشگری شیراز و پخش آن‌ها از صداوسیما جزو برنامه‌های روز و هفته شیراز بوده است تا توجه مخاطبان ملی و بین‌المللی به این شهر جلب شود.

به گزارش ایمنا، اردیبهشت در شیراز با زادروز سعدی شیراز آغاز می‌شود و با بزرگداشت ملاصدرا شیرازی هم به پایان می‌رسد، همه این موارد باعث شدند تا روز پانزدهم اردیبهشت به عنوان روز شیراز نام‌گذاری شود، در این روز برنامه‌های مختلفی از طرف نهادهای مختلف مانند شهرداری و شورای شهر برگزار می‌شوند که هر یک در نوع خود جذاب و دیدنی هستند.

کد خبر 750387